Christchurch, Singapore, Schiphol, Rosmalen, thuis

Tja, dit is de laatste update. En wat voor een!
Nadat we voor het laatst zijn gaan uit eten, bij een Thai, zijn we via een intermezzo in een gezellige pub, naar het hotel teruggegaan. Daar hebben we nog even met Daniël en Cor gebeld.
De vakantie eindigt met een prachtig vuurwerk. Deed me direct aan Sydney denken, drie jaar geleden. Hoe de vakantie op dat moment definitief eindigt blijkt later die nacht.

Midden in de nacht, het was rond drie uur, gaat de telefoon van Jack. Ria aan de lijn, die ons het droevige nieuws moest vertellen dat Leo, de man van mijn zus Maddy, die dag plotseling was overleden. Ik heb gevloekt en we hebben de rest van de nacht niet meer geslapen. Met een zwaar gemoed stappen we in de shuttlebus naar het vliegveld. Wat een lange en verdrietige terugreis zal dit zijn.
De vlucht naar Singapore verloopt zonder turbulentie. We hebben nog een blik op het mooie Nieuw Zeeland kunnen werpen, omdat we overdag vliegen. Ook Australië is prima te bekijken omdat het vrijwel wolkeloos is. In Singapore moeten we zes uur overbruggen. Omdat Jack zijn rug bezeerd heeft, besluiten we niet meer een (gratis) stadstour te maken. We hangen wat rond, eten wat en gaan uiteindelijk naar het sportcafé om de laatste Formule-1 wedstrijd te bekijken. Nou ja, Jack dus.
Daar treffen we een super aardige Brit met zijn vrouw, waar we bij aan het tafeltje gaan zitten. Ze komen terug van vier weken Filippijnen en zijn op weg naar Bristol. Hun vlucht vertrekt tegelijk met die van ons. Hij blijkt over de hele wereld te hebben gewerkt. Waaronder voor Centerparcs in Nederland. Een fijne afleiding voor ons, dit samenzijn.
Uiteindelijk is het tijd om in te checken. Vier maatschappijen hebben hun passagiers in ons vliegtuig geboekt. Natuurlijk Singapore Airlines, Lot Airlines, Air Australia en Air New Zealand.
Naar aanleiding van de gebeurtenissen van de laatste tijd, maak ik me een beetje zorgen of we over Syrië en omstreken vliegen. Dat blijkt uiteindelijk niet het geval te zijn. We vliegen via India noordelijker de oude Sovjet-Unie in. En via Moskou en de Oostzee vliegen we naar Amsterdam. Ook nu hebben we vrijwel geen turbulentie. We landen ruim een uur eerder op Schiphol, dan op de papieren is aangegeven. Daar wachten we op de komst van Yannick.
We hebben afgesproken dat we op weg naar Brunssum, eerst naar Rosmalen gaan. Leo is gisteren thuisgekomen, en we willen allemaal graag naar Maddy, Iris, Roel, Jessica en de kleine Owen. Wat een verlies voor hen en ook voor ons natuurlijk. Ze zijn blij dat wij er zijn. En we blijven er een hele tijd.
Uiteindelijk moeten we toch door. We zijn tenslotte al ruim veertig uur op. Maar het is moeilijk om Leo voor de allerlaatste keer te zien. Vrijdag is de crematie.

Daniël komt thuis, als wij even dutten. Hij is, net als wij, erg blij dat we weer thuis zijn. Naderhand komt ook Tim hierheen. Het weerzien met de jongens is bitterzoet door de dood van Leo natuurlijk.
Dionne komt ook en we eten voor het eerst weer gezamenlijk. Daarna delen we de souvenirs uit. De rest krijgt ze in de loop van de week.

Dit was het verslag van onze mooie reis door een prachtig en afwisselend land.